ആൾകൂട്ടത്തിലെ ഏകാന്തത

മനുഷ്യന്റെ മന്ത്രമാംമീഭൂവിൽ
നരഗയാതനയനുഭവിക്കും ജീവിതങ്ങൾ
ശ്വസിക്കുവാനിടമില്ലാതെ
നിറഞ്ഞൂ മർത്ത്യൻ
എങ്കിലും ഏകാന്തതൻ
യാതന യനുഭവിച്ച
കൂട്ടം കൂട്ടുന്ന മർത്ത്യ ജന്മം
ആകാശ പറവകൾ പാറി പറക്കുന്ന
താഴ്വര തീർത്തൊരു പാറമേൽ
പോയി ഞങ്ങൾ പറവയെ കാണുവാൻ
കണ്ണുള്ള പറവകൾ കാണുന്നില്ല
കാതുള്ള പറവകൾ കേൾക്കുന്നില്ല
കാലുള്ള കൈയുള്ള പാവം പറവകൾ
നടക്കുന്നുമില്ല കൈയ്യനക്കുന്നുമില്ല
കലപില കുട്ടേണ്ട കൊച്ചു പറവകൾ
കളിക്കുന്നുമില്ല കിണുങ്ങുന്നുമില്ല
നാടകം പോലെ ജീവിതം എയുതിയ
നാഥനാം നായകനെ കാത്തിരിപ്പൂ

വാത്തയുണ്ട് താറാവുണ്ട്
തണ്ണീർകുളമുണ്ട്
താമര പൂക്കും താമരകുളമുണ്ട്
തലയിൽ ഒഴിച്ച് കുളിക്കാൻ മറന്ന
പാവം പരിഭവ പറവകൾ
കനിവില്ലാത്ത കരയുന്ന ലോകം
വെടിഞ്ഞാർദ്രമായി നന്മ നയിക്കും
സ്വർഗ്ഗം പണിയാൻ പാറവയായ്
ജീവിതം സ്വരുകൂട്ടിയ ഒരു കൂട്ടം
ആകാശ പറവകൾ