ജസ്നാംബരം

കൊലുസില്ലാതെ കുണുങ്ങും
പെണ്ണ് കുഞ്ഞി പെണ്ണ്
പുനെല്ലിൻ നിറമുള്ള
ചുരുൾമുടിക്കാരി പെണ്ണ്
ചെറു തേൻ കണ്ണിൽ
നിറയും പ്രണയവും
ചെഞ്ചുണ്ടിൽ വിരിയും
സൗഹദവുമായി
കുട്ടിത്തം കൂടപിറപ്പായ
കുട്ടികൾ തൻ കൊച്ചു ടീച്ചർ
ബ്രോയും ചങ്കും ഫാഷനാക്കിയ
പുത്തൻ പണക്കാരി പെണ്ണ്
ചന്തയിൽ പോകാതെ ചന്തം വെച്ചവൾ
ചിന്തികാതെ ചിരിച്ച് ചില്ലുകൊട്ടാരം
പോലെ തകർന്ന വീണോൾ
കരിക്കിന്റെ മൃതത്ത്വം
കവിളിൽ സൂക്ഷിച്ചോളേ
ആറ്റുവഞ്ചി പോലെ
ആവലാതി പറയുന്നോളേ
അദ്വാനത്തിന്റെ അവകാശം
അഭിമാനമായി ഉയർത്തിയ പെണ്ണ്

തറവാട്

തുറവിയുള്ളരു വീടല്ലോ തറവാട്
തനിമതൻ നിറമുള്ള നാലുകെട്ട്
നാലുപാടും പാടമുള്ള കൃഷിവീട്
മണ്ണിൻ മണമുള്ള മഞ്ഞു വീട്

നാഥനായ് മുതുമുത്തച്ചനും
കാര്യസ്ഥനായ് രാമൻ കുട്ടിയും
ഇറയത്തെ കോലാഴിയിൽ
ക്ലാവ് പിടിച്ച കിണ്ടിയും കാണാം

കാവിലേയ്ക്കുള്ള കാട്ടു വീഥിയും
കാവലായുള്ള നാഗത്താൻമാരും
നാടിന്റെ നന്മ വരച്ചുകാട്ടും
നാടിന്റെ നടുമുറ്റത്തൊരു തറവാട്

തിങ്ങി നില്ക്കും കല്പക വൃക്ഷവും
വെട്ടുകല്ലിൽ തീർത്ത തുളസി തറയും
നടുമുറ്റത്തെ താമരക്കുളവും
മഴക്കായ് കാത്തിരിക്കും മാക്രിതവളയും

ദീപം ചുമക്കുന്ന ഓടിന്റെ കരി വിളക്കും
വിളക്കിന്റെ തിരി പിരിക്കും ഒപ്പോളളും
കിണറിന്റെ വക്കത്തെ കുഞ്ഞികൊക്കും
വിരുന്ന് വിളിക്കുന്ന കരിക്കാക്കയും

കാട്ടുവളി  പടർന്ന് തകർന്ന പടി കെട്ടും
പൂവൻകോഴി കൂവുന്ന ഉമ്മറവും
ഊഞ്ഞാലു തൂങ്ങുന്ന തെക്കേമാവും
തെക്കേ തൊടിയിലെ ബലികല്ലും

കടവത്തെ തോണിയും തെങ്ങിൻ കുറ്റിയും
വഞ്ചിപുരയും തോണി പാട്ടും പാടി
തേക്കുവഞ്ചിതൻ താഴ്ന്ന പൊങ്ങും
താളത്തിലുള്ള വെള്ളം തേവി തൂകലും

ഇതൊക്കയാണെൻ തറവാട്ട്
മതാ ഭ്രാന്ത് പിടിച്ച് തകർന്ന വീട്
നാലുകെട്ട് പൊളിച്ച് നാലാളു
നാലോടെത്ത നാൽപാമരം പണിയുന്നു

തട്ടകം വളർത്തിയ തറവാട്
തനന്നം കിളി പാടിയ സ്വപ്ന വീട്
തായത്തിൽ ആടുന്ന കിളിവീട്
അമ്മയുറങ്ങാതെൻ ജന്മ വീട്

ലഹരി

സ്ജീവിതം ഒരു ലഹരിയല്ലോ
ലഹരിയിൽ നിന്നുള്ള
വിമുക്തി മരണമല്ലോ
ജീവിതമെന്ന മഹാലഹിരിയിൽ
പിന്നെയെന്തിനാ മടുപ്പിക്കും
മാദക മറുലഹരി വാഴ്ച്ച
ഇന്നു ഞാൻ കേട്ട വാർത്താ
ലഹരിയിൽ ഒരു യുവത്വം
ജഡിക മോഹങ്ങൾക്ക്
അടിമപ്പെട് അവസാനം
കൽതുറുങ്കിലടക്കപ്പെട്ടു
രസഗുള പോലൊരു ഗുളിക
അതിൽ മായാലോകത്തിലെത്തിക്കും
മനം മയക്കും മായാവീരൻ
ഹാഷിഷെന്നും ബ്രൗൺ ഷുഗർ എന്നും
പേരിട്ടു വിളിക്കും സാത്താൻ രസം
ഇവൻ ഇതിൻ ആരാധകൻ
ന്യൂജെൻ മയക്കു ലോഭി
ലോലഹൃദയരാം മാതാപിതാക്കൾ
കടന്നു കടൽ കദന ദ്വീപിലേയ്ക്ക്
ദൈവത്തിൻ ദാനമാം പൊന്നോമന
തങ്ങൾ തൻ സ്നേഹം തിരസ്ക്കരിച്ചു
മുടിയിൽ കാനനം തീർത്തവൻ
മ്യഗതുല്യമാം ജീവിതത്തിനിടമയായ്
തണുപ്പിച്ച കണ്ണുമായ് അലഞ്ഞൂ
ജീവിതം ഭ്രാാന്തമായ് തിളച്ചുപൊങ്ങി
ജാനാതിപത്യ കാവൽ ഭടൻമാർ
നീതി നിയമ വാഴ്ച്ചക്കായ് പിടിച്ചുകെട്ടി
മാധ്യമം വാർത്തയാൽ വരിഞ്ഞു കെട്ടി
ചൂടുള്ള കണ്ണും തണുത്ത ശരീരവും
വിറങ്ങലിച്ചു വിഷയവിഷമമായി
ഗുരുകുലം മൂല്യങ്ങൾ ഓർമ്മപ്പെടുത്തി
ഈ ദിനം വീണ്ടൊമൊരു വാർത്തയായ്
പ്രാർത്ഥിക്കാം അവൻ ഭാവിക്കായ്
ലഹരി വിമുക്ത ഭാവി തലമുറയ്ക്കായി

ഇവൾ

കന്യാകാത്വം ചുമക്കുന്ന യവ്വന കന്യക
കാണാത്തകനി പകുത്തു നല്കിയോൾ
ഒന്ന് നീ ഓർക്കുക ജീവനാണ് നീ
സൃഷ്ടികർമ്മത്തിലെ ഊരദായണീ
മാംസം വില്ക്കുന്ന സൗരഭ്യമാണ് നീ
ആണിന്റെ ചങ്കിലെ നെടുവീർപ്പ് നീ
പെങ്ങളായി അമ്മയായി മകളായി
പുണ്യഗൃഹത്തിൻ പരമാനന്ദം നീ

കരിപ്പെട്ടിയിൽ സ്വപ്നം
ശവനാറിയെപോലെയാകരുത്
കനൽ ചൂടിൽ ജീവിതം വിരിയിച്ചോൾ
ജന്മഗൃഹം വിട്ടു  പോയവൾ
വിതകാരന്റെ കൂടയിലെ പ്രത്യാശ നീ
വർണ്ണ വിവേചനത്തിൽ ഒഴിവാക്കിയോൾ
നന്മയും തിന്മയും ചവച്ച് തുപ്പിയോൾ
തിന്മയ്ക്ക് ചോപ്പും നന്മയ്ക്കു മുലപാലും
കരളിന്റെ ഉളത്തിൽ കളവില്ലാത്തോൾ
മാറിന്റെ ചൂട് വിനാശമായപ്പോൾ
ചിത്രവധം ചെയ്യാൻ പഴിക്കപ്പെട്ടോൾ

കൺമഷിയിൽ കരിയെ വിളക്കിയോൾ
കുങ്കുമം അഗ്നിസാക്കിയോൾ
വന്ദനം വിമൂകമായി ചെയ്തോൾ
വള്ളത്തോളിന്റെ  വരിയായിതീർന്നോൾ
ഇവളാണ് മാതൃക ഇവളെന്റെ തൂലിക
ഉണ്ണിയാർച്ചതൻ വീരം വളർത്തിയോൾ
ഇവള്ളല്ല ബാലിക ഇവള്ളല്ല അബല
ഇവളെന്റെ നാടിൻ നേതാവ്

കുപ്പിവളയുടെ കിലുക്കത്തിൽ
നാണം കുണുങ്ങാതെ കുലഭ്രാന്തിന്റെ
നീചത്വം വെളിച്ചത്ത് വരുത്തിയോൾ
ലക്ഷിമിയാം സ്ത്രീത്ത്വം പുണ്യമായ് മാറ്റിയോൾ
കാവലാം ദൈവത്തിൽ ദേവിയായവൾ
കാലം കാത്തുവെച്ചൊരീ രക്ഷകനെ പിറന്നവൾ
അമ്മയാം തായയാം ലക്ഷമിയാം ദേവി

കടലിന്റെ തിരമാല കണക്കെ കരഞ്ഞവൾ
പേറ്റുനോവിൽ സന്തോഷം നുകർന്നോൾ
മുലപ്പാലിൽ സ്നേഹം പകുത്തോൾ
കാവതി കാക്കതൻ ചതിക്ക് ഉത്തരമേകിയോൾ
ഇവളെന്റെ സ്നേഹം ഇവളെന്റെ ശക്തി
ഇവളാണ് മൂവുലകിൽ തായ

കഥക്കും കവിതയ്ക്കും കാരണമായോൾ
കരകാണാക്കടലിന്റെ നടുവിൽ
കരയായ്‌ മാറിയോൾ
പച്ചീർക്കിളിതൻ കമ്മലിൽ
ജീവിതം മിനുക്കിയോൾ
മഞ്ഞ ചരടിന്റ കെട്ടുറപ്പിനെ
മാംഗല്യമാക്കിയോൾ

താലിയെ താതനാം തലയിൽ ഏറ്റിയോൾ
മക്കളെ പാരിന്റെ പണം മാക്കിയോൾ
ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടേണ്ട വസ്തു മാത്രമല്ല യവൾ
ചർച്ചക്കുമപ്പുറം ചാലകശക്തിയാകേണ്ടവൾ
കരുണതൻ വഴിയിലെ മാത്യത്ത്വമായവൾ
മാംഗല്യ ചരടിലെ ആചാരമായോൾ
മരുമകൾ എന്നൊരു മറുമരുന്നായോൾ
നാത്തൂൻമാർക്കൊരു നന്നാങ്ങിയായോൾ

പട്ടുസാരിയിൽ സ്വപ്നം ഉടക്കിയോൾ
പുതപ്പിന്റെയുള്ളിൽ പുതുലോകം തീർതോൾ
പുത്രന്റെ പ്രാണനു സ്വജീവൻ ത്യജിച്ചോൾ
പ്രാർത്ഥനകൊണ്ട് പാഥേയം ഒരുക്കിയോൾ
പത്തുമാസം പാതിരാവിൻ
പുത്രനു വേണ്ടി പേറ്റുനോവേറ്റവൾ
ഇവളാണ് അമ്മ ആദ്യാക്ഷര ഗുരു.

റീത്ത്

റീത്ത് മരണത്തിന്റെ മണമുള്ള
പൂക്കൾ ചേർന്ന് കരയുന്നു
വെള്ള പൂക്കൾ നൈർമല്യത്തിന്റെയും
ചുവന്ന പൂക്കൾ ഗാഢ സ്നേഹത്തിന്റെയും
റോസ് പൂക്കൾ സൗഹൃദത്തിന്റേയും
മഞ്ഞ പൂക്കൾ വേറെന്തിനോ വേണ്ടിയും
പക്ഷേ ഇവരെല്ലാം ഒരുമ്മിച്ച്
നമ്മുടെ വേദനയിൽ ഒരുമ്മിക്കുന്നു
വട്ടത്തിൽ വാഴ നാരിനാൽ
ചേർത്തു കെട്ടിയ പൂക്കൾ
മറ്റുള്ളവർ പരേതന്റെ മൃതശരീരത്തിൽ
സമർപ്പിക്കുന്നു ഇതാണത്രേ റീത്ത്

ഒരുവന്റെ മരണത്തിൽ തങ്ങളുടെ
ജീവിത മാർഗ്ഗം കണ്ടെത്തുന്ന
ആദ്യ അവസാന ഭാഗമാണ് റീത്ത്
മരിച്ചവന് മണക്കുവാൻ പറ്റാത്ത
സുന്ധമുള്ള പൂക്കളാൽ അലങ്കരിക്കും
വിചിത്രമാം ചടങ്ങാണ് റീത്ത്
ശരീരം നശിപ്പിക്കും പുഴുക്കൾ
ഞരമ്പുകളിൽ പുളയുന്ന നേരത്ത്
വക്രമാം വേദന മായ്ക്കുന്ന റീത്ത്

നിശ്വാസം നിവസിക്കും ലോകത്തിൽ
ജീവൻ വെടിഞ്ഞ ശരീരത്തിന്റെ
നോവുതിന്ന പ്രതീകമാം റീത്ത്
രാജാവ് മരിച്ച് റാണിക്ക്
റീത്തിനാൽ മറക്കുവാനാകുമോ
വിരഹ ദുഖം ഈ ഭൂവിൽ...
മകൻ മരിച്ച ഏതമ്മയാണ്
റീത്തിനെ തോളിലേറ്റി താരാട്ടിയത്
പ്രിയ സോദരൻ മരിച്ച കൂടപ്പിറപ്പിന്റെ
സോദരനഷ്ടം നികതാൻ റീത്തിനാകുമോ..

പേരുകളെഴുതിയ കറുത്തശീല മേൽ
ഈ ലോകത്തിൻ കാപട്യം ഒളിഞ്ഞിരിപ്പൂ
വിലനോക്കി ബന്ധം ഊട്ടി ഉറപ്പിക്കും
റീത്തിന്റെ സ്വന്ത ബന്ധങ്ങൾ ഏത്
നരയുടെ നിർവൃതിയിൽ കണ്ണടയ്ക്കും
വാർദ്ധക്ക്യം കണ്ണിരിനാൽ വാർന്നൊഴുന്നു

നരബലി

വീണ്ടും നശിച്ച അണുവിന്റെ നരബലി
പെറ്റമ്മതൻ രോദനം വീണ്ടും കേൾപ്പൂ
സൗഹൃതത്തിൻ താളം തേടിവന്ന
ആഷിക്കിനെയുo ആ നശിച്ച അണു
വേദനിപിച്ച് കൊണ്ടുപോയി
നിസ്ക്കാര പായയിൽ വേദനയ്ക്കു
മീതെ പ്രാർത്ഥിച്ച് നിലവിലാഴ്ന്നുവോ മകനേ
കുട്ടി കൂട്ടം വിട്ടു നില്ക്കാൻ              മനസ്സില്ലാതെ കൂട്ടം കൂടി ചിരിപ്പിച്ച               തമാശയാണോ നിൻ ജീവിതം
ഗിരി പർവ്വതങ്ങൾക്കു മീതെ
നീ യാത്രയാകുമ്പോൾ മാനത്തെ
താരകങ്ങളിൽ നിന്നു കണ്ണു ചിമ്മണേ
സ്നേഹം പേരിനുള്ളിലും നോക്കിനുളളിലും
ഒളിപ്പിച്ചുവോ മന്ദമാരുത്തന്റെ കൂട്ടുകാരാ
നിനക്കു ഞങ്ങൾ തൻ സ്നേഹാജ്ഞലി
ടീംസിന്റെ പുഷ്പാജ്ഞലി നേരുന്നു.....

വല

വലയുടെ നെറുകയിൽ
പുലിയുടെ യാചനാസ്വരം
കടും കണ്ണികൾ കൂട്ടിരിക്കും
കടലിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ
നീലമേഘം കണക്കെ
പാറി പറി കെണിയൊരുക്കുന്നു
വിശപ്പു തീരാത്ത ചിലന്തിയമ്മ
കെണി തീർക്കും പാതിരാവിൽ
പാമരൻ പല്ലക്ക് ചുമക്കുന്നു
പല്ലിയുടെ ശബ്ദ്ധം താരാട്ടു
പോലെയുറക്കും ഭൂത മുത്തശ്ശി
കൈയ്യിലുണ്ട് ഭൂത വല
വലയില്ലാക്കും ഇരയെ കൊണ്ട്
മീനെ പിടിക്കും മുക്കുവൻ
ജീവിതമാർഗ്ഗതിനായ് നെയ്യും വല
നീളമുള്ള നീല വല
കണ്ണി കൊരുക്കും ഈര വല
പച്ചപ്പിൽ ഒളിക്കും പച്ച വല
വളയമീ ജീവിതത്തിൽ
വലയുന്നവർക്കായ് കെണി
കോണിയായി മാറുന്ന വല
അമ്പലപ്രാവിന്റെ കാല് പിടിക്കും
കുട്ടി വിരുതന്മാരുടെ ഈര വല
വാക്കു കൊണ്ട് വല നെയ്ത്
നോട്ടം കൊണ്ട് വലയില്ലാക്കി
നേട്ടം കൊയ്യുന്ന വലയാണ് പ്രണയം
പ്രാണനെ കൂസാതെ വലയറുത്ത
എലിയുടെ ജീവിതം സിംഹം
വിശപ്പിന്റെ വിളിയിൽ നശിപ്പിച്ചു
വിമലയുടെ വിധിയുടെ വില്ലനാം
ലഹരിയെന്ന വല മഹാവില്ലൻ
ഗുഹയുടെ മുന്നിൽ വലവിരിക്കും
വേടന്റെ വിചിത്രമാം വേട്ട വല

മരണ കെണി

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു വിറച്ചു
ശ്വാസം മുറുകി തുടങ്ങി
വിറച്ച കൈകൾ തണുത്തു
തണുത്ത പായ മടക്കി
കോടി മുണ്ട് പുതച്ച്
കോടിയ ചുണ്ട് ഇടറി
പാഥേയം തണുത്തു
പാതി വഴി യാത്ര മുടങ്ങി

ചുവന്ന പട്ട് ഉത്തരം ചുറ്റി
തെക്കേ മാവ് മുറിച്ചിട്ടു
ചിതയ്ക്കായ് രാമച്ച വേരൊരുങ്ങി
ഈറൻ മുണ്ട് ചുറ്റി കൊണ്ട്
നനഞ്ഞ മാറിടം വീണ്ടും
കണ്ണീർ കൊണ്ട് നനച്ച്
മന്ദം മന്ദം നോവിനെ കനലാക്കി
പ്രിയൻ വെടിഞ്ഞ സ്വപ്നം
ചിതയിലെരിയിക്കാൻ
പ്രിയദമ വരുന്നൂ

മരിപ്പിന്റെ മരവിപ്പ്
പോകുന്നുമില്ല
ഓർമ്മകൾ മറവിതൻ
ചുഴിയിൽ താഴുന്നുമില്ല
സതിക്കായ് സാദരം
കേഴുന്ന ജാതി വ്യവസ്ഥ
ജന്മാന്തരങ്ങളുടെ സ്നേഹം
കണ്ടില്ല എന്നു നടിക്കുന്നു

മരണ പേടി വരുന്നു
വിപരീത ബുദ്ധിക്കടിമയാകുന്നു
മർത്ത്യൻ വെറും പുഴുവാകുന്നു
അവൻ സുരക്ഷിതത്ത്വം
പാടെ തകർന്നു പോയിരിക്കുന്നു
ഇരുട്ടിനെ കൂരിരുട്ടാക്കുന്ന
മരണ ഭയം അവനെ വിഴുങ്ങി

ഉറക്കമില്ല ഉണർവില്ല ഉത്തരം
മുട്ടിക്കും ചോദ്യങ്ങൾ മാത്രം
സന്തോഷത്തിന്റെ ദൂതൻ
ഇനി എന്നെങ്കിലും ഈ
വഴി കടന്നു പോകുമോ....

ബംമ്പർ

ഞാനൊരു വാർത്ത കേട്ടു
പ്രധാനമന്ത്രി ജനങ്ങൾക്ക്
ഒരു സ്മാർട്ട് ഫോൺ കൊടുക്കും
വെറും 300 രൂപ മാത്രം
ജനങ്ങൾ ആകെ പരിഭ്രാന്തി
പരത്തി പരതി നടന്നു

1 രൂപയ്ക്ക് കൊടുക്കുന്ന അന്നം
വെറുതേ കൊടുത്തപ്പോൾ
ആരെയും കണ്ടില്ല തിരക്കുകൂട്ടാൻ
ഒരു വാർത്തയും വന്നില്ല
ആരും പരിഭ്രാന്തി കൂട്ടിയില്ല

ഇതെന്തൊരു ലോകം ഹാ ...
അന്നത്തിനു വിലയില്ലാത്ത
നാട്ടിൽ ആളുകൾ പട്ടിണി
കിടന്നു അലറി ചാവുന്നു

മന്ത്രി പങ്കുവൻ പറയുന്ന
ഒരോ വാക്കിലും അവന്റെ
ചതിയും നമ്മുടെ ചിതയും
ഒളിപ്പിച്ച് വച്ചൂ ജനാതിപത്യം

മനസ്സ്

മനസ്സ് ഒരു മരീചിക
ചിന്തിക്കുന്ന ജീവിത നൗക

മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിക്കും
മഹാ മാന്ത്രികൻ ദൈവം

മനുഷ്യനെയും ദൈവത്തെയും
കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നതെന്തോ അത് വിളക്ക്

വിളക്കിന്റെ വെളിച്ചം പോലെ
ജീവിതത്തിന്റെ സാക്ഷിയാം മനസ്സ്

ജനന മരണ ജന്മാന്തരങ്ങൾ
മഞ്ഞു പോലെ നിനയ്ക്കും മനസ്സ്

മഴവിൽ വർണ്ണങ്ങൾ വരിക്കുന്ന
മാനം പോലെ തെളിമയുള്ള മനസ്സ്

കാർമേഘം കണക്കെ ഇരുണ്ടു
കൂടുന്ന മാനവും മനസ്സുപോലെ

വിടരുന്ന പൂവിന്റെ നൈർമല്യവും
കൊഴിഞ്ഞതിൻ ദുഖവും താങ്ങുന്ന മനസ്സ്

കവിതയും കഥയും മനസ്സിന്റെ
കടന്നു പോക്കിന്റെ ബാക്കി

നല്ല മനസ്സിന്റെ മരണം തീവ്രവാദി
മനസ്സിന്റെ നന്മ വളർന്നാൽ സ്വർഗ്ഗം

ചിന്ത വാക്കാകുന്നു മനസ്സിൽ നിന്ന്
ചിന്തിക്കേണ്ടവ ഉരുവാകുന്നു

രോഗം ശരീരത്തിനു വന്നാൽ മാറ്റാം
മനസ്സിനു വന്നാൽ ശരീരം  മാറും

മനസ്സ് ലോകം മറന്ന് സത്യം പറഞ്ഞാൽ
ഭ്രാന്തിന്റെ നീർകുമിളകൾ പൊട്ടി

എകാന്തത നോവും മനസ്സു
ഇണയില്ലാ തുണ പോലെ

മതബോധനം

തീർന്നു ഈ പുണ്യദിനങ്ങൾ
ഇനി അടുത്ത വർഷം വീണ്ടും
ആളി കത്തിയ പാരമ്പര്യത്തിൽ നിന്നും
മാറി കിട്ടിയ വിശ്വാസ തീക്ഷണതയിൽ
എന്റെ കർത്തവ്യം ഞാൻ ഈ വർഷം
പൂർത്തിയാക്കി പുനർജനിച്ചു

നല്ല സ്വപ്നങ്ങൾ കാണുന്ന കുറച്ച്
കുഞ്ഞു മനസ്സുകൾ ഈശോയെ തേടി
എന്റെ അടുക്കൽ വന്നൂ മറച്ചുവയ്ക്കാതെ എന്റെ  മനസ്സിൽ നിന്നും നിസ്വാർത്ഥ
സ്നേഹത്തിൻ ജീവിതം വരച്ചുകാട്ടി

അറിയില്ല നാഥാ കുഞ്ഞു പൈതങ്ങൾ
നിൻ പക്കൽ അണയുമോ എന്ന്
ചരിച്ചു കാട്ടി ചതിച്ചീടുന്ന ലോകം
മദിച്ചു മനസ്സുകൾ മരണ വാഴ്വിലേയ്ക്ക്
ബലഹീനമായ എൻ സ്വരം നിന്നെ
പകർന്നു നല്കുവാൻ ഒരുക്കീ നീ നാഥാ

അണിഞ്ഞു മാറിൽ ജപമാലയേവം
അരുളുന്നു നിത്യം നിൻ സവിധേ
തുണയ്ക്കൂ നാഥാ ഈ ഭൂവിലെന്നും
കൊടും വെയിലിലെ തണൽ മരം പോലെ

വിജ്ഞാന ദാഹിയാം പൈതങ്ങൾ പോലെ
വിശന്നു വലയും നിൻ മൊഴി കേൾക്കാൻ
അരുളുക നാഥാ നിൻ തിരുമൊഴികൾ
നിറയ്ക്കൂ നാഥാ നിൻ ജീവചൈതന്യം

പഠിച്ച പാഠം പലക്കുറി നേടി
തുടിച്ചൂ മനം മരുപ്പച്ച പോലെ
നിനച്ചൂ നാഥാ നിൻ സാനിധ്യം
വരേണമേ ഞങ്ങൾ തൻ ഉള്ളിൽ ഗുരുവായി

കലങ്ങിയ കണ്ണുമായി കരയുന്നു നാഥാ
കാരണമെന്തെന്ന് നിനക്കറിയാമല്ലോ
ദുരിത രോഗ പീഢകൾ തീർക്കണേ നാഥാ
ശക്തി പ്രപഞ്ചത്തിൽ സുരക്ഷിതരാക്കണേ

കൊടുത്തു സ്വീകരിച്ച പുതു വിശ്വാസം
പൊതു പ്രവൃത്തനത്തിൽ പടയണി പോലെ
പടയ്ക്കു നേതാവാം നാഥൻ ഇരിപ്പൂ
പടക്കിടെ അകധാരിൽ നിറയൂ നാഥാ നീ

ശലഭം

പൂവിന്റെ പൂന്തേൻ ഉണ്ണാൻ
ഞാനൊരു പൂമ്പാറ്റയായെങ്കിൽ

വർണ്ണങ്ങൾ വിടരുന്ന ലോകത്ത്
ഞാനൊരു വർണ്ണശലഭമായെങ്കിൽ

കളി വീട് ഉറങ്ങാത്ത കാനനത്തിൽ
കിളികൾക്കു കൂടെ രാപാർത്താലോ

രാവിന്റെ നെറുകയിൽ രാമച്ചം
മണക്കുന്ന മന്ദമാരുതനോടൊപ്പം
മെല്ലെ മെല്ലെ ഉറങ്ങാമല്ലോ

സൂര്യന്റെ ചൂടിൽ കാന്തിയേറുന്ന
സൂര്യകാന്തി പൂ തലയിൽ ചൂടാമല്ലോ

ചിന്തയെ ചതിക്കുന്ന ലഹരിയോടു
അരുതേ എന്ന് ചൊല്ലാമല്ലോ

പൊന്നുരുക്കുന്ന തീചൂളയിൽ
പെണ്ണിനെ ഉരുക്കി ചേർക്കാതെ

മണ്ണിൽ പിറക്കുന്ന പുഴുവിനെ പേലെ
ജീവിതം വെറുതേ പാഴാക്കാരുതേ

ഒ എൻ വി ക്കൊരു ചരമ ഗീതം

മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷര മാന്ത്രികൻ മറഞ്ഞു ....

അറിവിനെ അക്ഷരമാക്കിയ അദ്ധ്യാപകൻ മൺമറഞ്ഞു.'........

എന്റെ പുസ്തകങ്ങളുടെ അവകാശി                       കാലം ചെയ്തു ......എന്നെ അക്ഷര സ്നേഹിയാക്കിയ മലയാളത്തിന്റെ ഗുരു എന്നെ വിട്ടു പോയി.....ഞാൻ ആദ്യമായി കണ്ടത്  സാഹിത്യ അക്കാഡമിയുടെ തിരുമുറ്റത്ത് .....പിന്നെ എനിക്ക് തിരിച്ചു അയച്ച  മറുപടി കത്തിലൂടെ .......പിന്നീട് ഇരിങ്ങാലക്കുടയിൽ സാഹിത്യ സംഗമത്തിനു വന്നപ്പോൾ .....
പിന്നെയും കണ്ടു ഞാൻ അക്ഷരങ്ങളെ മറന്നു തുടങ്ങിയപ്പോൾ തിരുവനന്തപുരത്ത് ഒരു ചർച്ചക്കു പോയപ്പോൾ .....

നിനച്ചില്ല പ്രാസമൊപ്പിച്ചുള്ള മാതൃഭാഷ മരിച്ചു പോകുമെന്ന് .......

പ്രവാചക പ്രപഞ്ചിക

വാക്കുകൾ വിരുതനായി തീർന്നൊരു
വിഴുപ്പിന്റെ കൊട്ടാരമാണെൻ പ്രണയം
തുടക്കാത്ത മേശമേൽ  മൂളി പറക്കുന്ന
ഈച്ച തൻ ദുരാഗ്രഹമാണെൻ സ്വപ്നം

തുരുമ്പിച്ച തമ്പുരു പോലെ
തകർന്നടിഞ്ഞതാണെൻ പ്രവചനം
പല്ലക്കു ചുമക്കുന്ന തോഴിയെ പോല
തൊഴു കൈ നീട്ടുമെൻ പ്രമേയം

ഉത്തരം മുട്ടിക്കുന്ന ഉത്തരകടലാസിന്റെ
ആകെയറിയുന്ന വരകോൽ സിദ്ധാന്തം
കുടിച്ചു കുഴഞ്ഞു തുഴഞ്ഞു ഞാൻ
മടിച്ചു പൊട്ടിച്ചു ഞാനെൻ സമയത്തിനാധാരം

കാവിലെ കൽവിളക്കിൽ ബീഡിയെരിയിച്ചു
കരിന്തിരി പോലെ പുകയുണ്ടാക്കി വലിച്ചൂ
വകമാണ് നീ ചക്രമീ ലോകത്തിൽ
ഉരുള്ളാത്ത ചക്രത്തിൽ ആരകോൽ നീ

വിരക്തമായി തീർന്നൊരീ വിരഹമെൻ മുന്നിൽ
വിപഞ്ചിക വിതുമ്പീ എൻ മരണ വേദിയിൽ
മരിക്കണം ഭരിക്കണം ജനാധിപത്യത്തെ
അധിപതിയാകണം സർവ്വ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൻ
വിജയമൊരുക്കേണം വിസ്മൃതിയിലാഴരുത്
വിലങ്ങു വാങ്ങുവാൻ കൈകൾ തളരരുത്

വിജയ പരാചയങ്ങൾ

ജീവിതത്തിലെ പരാജയങ്ങളെന്നെ
ജീവിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ചു
വിജയങ്ങൾ എനിക്കെന്നും അന്യം
പക്ഷേ ഞാൻ മറ്റുള്ളവരെ
വിജയത്തിലേയ്ക്കെത്തിക്കുവാൻ
തോൽവിതൻ പിന്നാപുറങ്ങൾ മറച്ചു വച്ചൂ
ഇന്നെനിക്ക് തോൽക്കാതെ വിജയിക്കാനറിയാം
തോൽവികൾക്കിനി എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുവാനാകില്ല
കാരണം മറ്റുള്ളവരുടെ വിജയത്തിനു വേണ്ടി
ഞാൻ തോറ്റു കൊണ്ടേയിരിക്കും
മനുഷ്യാ നീ ജീവിക്കാൻ മറന്നാലും
മനുഷ്യാ നീ മരിക്കാൻ മറന്നാലും
മനുഷ്യാ നീ പരം പൊരുളിനെ
സ്മരികാതെ പോകരുത്
സ്മരണയാം ജീവതം
കാൽപാന്തകാലത്തോളം
നിമിഷ ദൈർഘ്യമീ ജീവിതം
മരണ മണിയുടെ നിമിഷം വരെ .
....................

കനിവ്

കനിവ് ഇനി വെറും നിനവ്
നീളമില്ലാത്ത ജീവിതത്തിനെതാത്ത
മാനംമുട്ടിയ സ്വർഗ്ഗകനി

കടവിലെ വഞ്ചയിൽ ജീവൻ
ജീവൻ തുഴയും പങ്കായം പോലെ
മുങ്ങി താഴുന്ന ഒരു മരകഷ്ണം

മർത്ത്യന്റെ സംസ്കാരമായിരുന്നത്
ഇപ്പോൾ നഷ്ടപ്പെടുന്നത്
ഇനി വരുന്ന തലമുറയ്ക്ക് കിട്ടാത്തത്

ജീവന്റെ തുടിപ്പ് നിലനിൽക്കുന്ന
ഹൃദയതാളത്തിന്റെ ശബ്ദ്ധം
ഇന്ന് വെറും നെടുവീർപ്പായി മാറി

കടലിൽ വല വീണ്ടും മുക്കുവൻ
കടലമ്മയോടു യാചിക്കും
ഈ കനിവ് മത്സ്യത്തിനന്ത്യം

കനിവ് കടമയാകുമ്പോൾ
കനവ് തേനാക്കുമ്പോൾ
കനിവിന്റെ തേൻ മധുരിക്കും

പെറ്റമ്മ ചൊരിയുന്ന കനിവിന്
പേർ ആരോ ചൊല്ലി വാത്സല്യം
ഒരു അച്ഛന്റെ കനവും

സോദര സ്നേഹം പാരിൻ
കനിവായി മാറുമ്പോൾ
ധരണി വിണ്ണിലെ സ്വർഗ്ഗമായി തീരും

കവിതയ്ക്ക് കനിവ് വാക്കാകുമ്പോൾ
കഥകൾ ഗുണപാഠമോതി
കാണിയെ കനിവുള്ളവനാക്കി മാറ്റുന്നു

ഞാൻ കനിവിനാൽ പിറന്നവൻ
ഇനിയെന്നു അഹങ്കരിക്കാൻ
ശ്വാസം പോലും പ്രകൃതിതൻ കനിവ്

വളരുന്ന മർത്ത്യൻ മരിക്കുമെന്നോർത്തില്ല
പിന്നെയും മരണം മതികവരുന്നു
കാലന്റെ കാൽക്കിലെ അടിമ പോലെ

കഥകളിയുടെ കത്തി വേഷം
കനിവിനെ കൊന്നു തിന്നു
കനവിന്റെ സ്നേഹം മരിച്ചു പോയി

...................

പൂരപ്പെരുമ

പൂരം വരവായി പുണ്യം വരവായി
കരിവീരൻമാരുടെ കാലം വരവായി
കുറേ  നാടും ഒരു നഗരവു
കുറേ നാടും നാട്ടുകാരും ഒരു പൂര പറമ്പും

വർണങ്ങൾ കുട വിരിക്കുമ്പോൾ
കരിമരുന്ന് ശബ്ദ്ധവും വെളിച്ചവുമായി മാറും
തേക്കുകൾ നാടിന് പേരായപ്പോൾ
തിങ്ങും ജനസാഗരം തീർക്കുന്ന പൂരം

സാംസ്കാരിക കേന്ദ്രമായി മാറിയ നാടും
ജാതിയും മതവും ആരവമായി തീരുമ്പോൾ
ആഗ്ലേയൻ അഥിതിയായി മാറുമ്പോൾ
കരിവീരൻ കൊമ്പു കുലുക്കിയാടുന്നു

നഗര ഹരിതാഭം തണലായി മാറുന്നു
ചീട്ടും ചെസും ചെണ്ടയും പരസ്പരം
പൈത്രകം കൈമാറുന്ന പൂരാഘോഷം
പെരുവനം കൊട്ടി കേറുമ്പോൾ
പത്പനാഭൻ തലയെടുത്തു നില്ക്കുന്നു

തിരുമ്പാടിയെ തിരുമുറ്റത്ത് കാക്കുന്ന
പാറേമ്മക്കാവിന്റെ സദാ ജാഗ്രതയും
വടക്കു നാഥന്റെ സമ്മർപ്പണ്ണവും
ഈ പൂരത്തിൻ ചില വേളകൾ
പുലിയിറങ്ങുന്ന നാടിന്റെ നഗരത്തിൽ
കരിവീരനാം ആനയിറങ്ങുന്നു

പൂരവും പൂരകടയും പടക്കവും
കട്ടൻ ചായയും കൂട്ടിനൊരു
മെഡിമിക്സിന്റെ വിശറിവും
രണ്ടു പായ മനോരമയും ഉണ്ടായാൽ
പൂര കാര്യം ആർപ്പും ആരവുമായി
ഇത്തരം സൂത്രവാക്യങ്ങളുമായി
പൂരം കൊടിയേറി കൊടിയിറങ്ങുന്നു.
ഇതാണു ത്രിവശ്ശിപ്പേരൂർ പൂര പെരുമ

കനൽ

കനൽ കരിയുടെ രോഗാവസ്ഥ
ചാരം മൂടി ചാവുന്ന കരിയുടെ
അവസാന ഹൃദയത്തിന്റെ ചൂട്

ഇന്നത്തെ ലോകം തണുത്തുവോ
ചൂടേകുവാൻ വന്ന ദുരിതങ്ങൾ
കനലിന്റെ കൂടെ കൂടി പൊളിച്ചുവോ.

നിനവിന്റെ നിഴലാണ് കനൽ
ചാരത്തിന്റെ ജീവനാണ് കനൽ
നെഞ്ചിന്റെ തീയാണ് കനൽ

കടവത്ത് തേണിക്കാരന്റെ നിഴൽ
മറയുമ്പോൾ ഉരുകുന്നു കനൽ
നിലാവിനെ ചൂടേറ്റും തീക്കനൽ

തീമഴയുടെ ബാക്കിയാം കനൽ
ഉൽക്കയാം ലോകത്തിൽ വെറും
ഉരുകിയൊഴുകുന്ന കനൽ

കവിയുടെ കനലാം കവിത
പെണ്ണിന്റെ കനലാം പൊന്ന്
പൊന്നുരുക്കുന്നതോ ഈ കനൽ

നാടിന്റെ കനലാം കറുപ്പ്
കറുപ്പിനടിമയാകും മനുഷ്യൻ
മനുഷ്യന്റെ കനലാം കാലൻ

കവിടി

ഞാൻ ആദ്യമായ് കണ്ടത്
കുട്ടി കാലത്തെ നേരം പോക്കിൽ          
ഉരുളുന്ന കൈയിൽ നിന്നും                  
താഴേക്ക് ശബ്ദ്ധമുണ്ടാക്കി പതിക്കുന്ന
നാലു പ്രതീക്ഷാ മകുടങ്ങളെ


വാ തുറന്നാൽ നാലും
കമന്നു വീണാൽ അഷ്ട്ടവും
വിനോദമെന്നോണം ലഭിക്കും
ഭാഗ്യധാരയിൽ മുഴുകുന്ന
നാൽവർ സംഘവിരുതർ

കളങ്ങളിൽ നീങ്ങുന്ന കരുക്കൾക്ക്
ജീവന്റെ പോക്ഷണം നല്ക്കുന്ന
പ്രതീക്ഷതൻ ഇന്ധനം
വെളുപ്പും ചാരവും ഇടകലർന്ന
ബലിഷ്ടമായ പോരാളികൾ


കവിടി കവിടി കവിടി കവിടി
യെന്നോതി കടയുന്ന വിരലിലൂടെ
കടന്നു പോയി ചരിത്രം
കുറിക്കുന്ന ഉത്തരമായി
തിളങ്ങി ചിരിപൂ എൻ കവിടി

വിശ്രമ കേന്ദ്രങ്ങൾ കണക്കേ
നാലുപാടും തിരുത്തലിന്റെ
അടയാളത്തിൽ നിയമം തിരക്കി
ശത്രുവിന്റെ നീക്കത്തെ
വലയ്ക്കുമെൻ കവടി

പൊലിഞ്ഞ സപ്നങ്ങൾ

പൊലിഞ്ഞ സപ്നങ്ങൾ

നെടുവീർപ്പിനാൽ ഓർക്കുന്നു നിൻ മുഖം
അഞ്ചുവെന്ന സ്വപ്നവാഹിയാം മുത്തേ.
കാലം മയങ്ങുന്ന വിജ്ഞാനം 
മധുരിച്ചനുഭവിച്ചു ജീവിച്ചു നീ
കൊതി തീരും മുൻപേ മറഞ്ഞുവോ

വാശിക്കു പെണ്ണിന്റെ വീറു കാണിച്ച്
ശാസ്ത്രത്തെ കുഴപിച്ചു പറ്റിച്ചോളെ
നിനക്കു നഷ്ടമായത് ജീവനോ ജീവിതമോ !
അണുവിനാൽ അഴിയുന്ന ശരീരത്തിൽ
കാലന്റെ രൂപം അർബുദ ഛായയിൽ

കടലിന്റെ തിര പോലെ കലുഷിതം നിൻ മനം |
കാട്ടാറു തേടുന്ന മാൻ പേടയാണ് നീ
കാറ്റിന്റെ ശക്തിയെ ചിരിച്ചു തോൽപ്പിച്ചു
അരോഗ്യ സംരക്ഷണമില്ലാതെ ജീവിച്ച
മരണത്തെ മാരിവിൽ ശോഭ പോലെ വരിച്ചൂ നീ

സുഹൃത്തേ നീ ഒറ്റയല്ല ഒറ്റയല്ല ഒറ്റയല്ല
ക്ഷണികമീ ജീവിതം കാറ്റിൽ പറത്തീ
ക്ഷണിക്കാത്ത നേരത്ത് വിരുന്ന് വന്നു മരണം
നിത്യതയ്ക്ക് കൂടായ് പനിനീർ സുഗന്ധം
പട്ടട പോലെ കത്തിന് മർന്നൂ എൻ ഹൃദയം

മുടിയഴിച്ചലയുന്ന ദേവത പേലെ
നീ വാരി പുണ്ണർന്ന വർണ്ണങ്ങളെല്ലാം
കാലഭൈരവനാം ചിത്രഗുപ്തന്റെ
കണക്കു പുസ്തക താളിലെ
നിൻ നാമം മായ്ച്ചു കളഞ്ഞുവോ

സൗഹൃദത്തിൻ തേരിലേറി
കലാലയ ജീവിതം സുരഭിലമാക്കി
കടംകഥ പേലെ ഇരുത്തി ചിന്തിച്ചൂ
സുഹൃത്ത് വലയം ഭേതിച്ച്
നീ വളർന്നത് നിത്യതതൻ മാറിലോ

പരീക്ഷയെഴുതുവാൻ ആഗ്രഹിച്ചു
പരീക്ഷണങ്ങൾക്കു പോലും സമയമില്ല
ഭേതപ്പെട്ട ജീവിത സ്വപ്നങ്ങൾ ഒരുകൂട്ടി
ചെയ്തു തീർക്കുവാൻ സമയമനുവദിച്ചില്ല
പരീക്ഷണങ്ങളുടെ തോഴനാം ഈശ്വരൻ

നാടിനെ നോവിന്റെ കണ്ണീരീലാഴ്ത്തി
പഴംകഥകൾക്ക് നിറം പിടിപ്പിച്ച്
ആരോഗ്യ കേരളത്തെ ഭീതിയിലാഴ്ത്തി
സ്വയം യാത്രയാകുകയാണോ നീ സുഹൃത്തേ
അതോ പുഴയിലെ ഒഴുക്കിന്റെ കൂടെ പായുകയോ.......